Πριν κάνουμε την όποια ανασκόπηση στην αγωνιστική περίοδο που τελείωσε, θα θέλαμε να αναφέρουμε κατά πρώτον πως, το οτιδήποτε πλην κατάκτηση τίτλου για τον ΠΑΟΚ ή διεκδίκηση τίτλου μέχρι το τέλος, είναι μετριότητα και κατά δεύτερον η κάθε χρονιά κρίνεται ανάλογα με την περσινή και τις διαφορές που υπάρχουν ως προς τα θετικά και τα αρνητικά.
Αρχίζοντας λοιπόν από το καλοκαίρι που μας πέρασε, στεκόμαστε στο σημείο που ο ΠΑΟΚ είχε να δώσει προκριματικούς αγώνες για την είσοδο του, στον θεσμό τσαμπιονς λιγκ. Εκεί ο προγραμματισμός που έγινε δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός και με την μη έλευση προπονητή αλλά και παικτών που θα σήκωναν το βάρος της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης, ήρθε ο αποκλεισμός από την ομάδα του Αγιαξ, που όμως για να τα λέμε όλα, ο ΠΑΟΚ έδειξε χαρακτήρα και στα δυο ματς και ειδικά στον αγώνα της Τούμπας είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε με λίγο παραπάνω τύχη που δυστυχώς δεν ήταν μαζί μας εκείνο το βράδυ. Στη συνέχεια των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και στο θεσμό του ΟΥΕΦΑ ο ΠΑΟΚ δίνει δυο από τα ιστορικότερα ματς και κατακτά πανηγυρική πρόκριση μέσα στην Τουρκία με την Φενερμπαχτσέ.
Το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα είναι ελπιδοφόρο για την χρονιά που έχουμε μπροστά μας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η ομάδα μπαίνει στους ομίλους και κάνει καθολη την παρουσία της άξιες εμφανίσεις με νίκες τόσο σε εντός όσο και σε εκτός έδρας παιχνίδια, αλλά το κρύο ντουζ που υπάρχει στην εγχώρια διοργάνωση του πρωταθλήματος δεν έχει τελειωμό. Η ομάδα παρουσιάζεται ασύνδετη χωρίς αγωνιστικούς προσανατολισμούς, οι απώλειες βαθμών τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας είναι πολλές και συν ακόμα βλέπουμε ότι για άλλη μια χρονιά η διαιτησία μας παίζει ενάντια, με την ομάδα μας να χάνει απίστευτους βαθμούς ακόμα και εκεί που τους άξιζε, με σφαγές δίχως τέλος και εφευρέσεις διαιτητικών τεράτων στα παιχνίδια. Έτσι έχουμε ένα ΠΑΟΚ που στην Ευρώπη κεντάει και η αναγνώριση του είναι καθολική, περνώντας και στην επόμενη φάση και από την άλλη έναν ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα Ελλάδος που η υπομονή για αυτό που βλέπουμε μα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Φτάνοντας λοιπόν προς την τελική ευθεία των διοργανώσεων που συμμετέχουμε, έχουμε κατά σειρά τον αποκλεισμό στην Ευρώπη από την ομάδα της ΤΣΣΚΑ μέσα στην ΜΌΣΧΑ που εκεί ο ΠΑΟΚ έκανε το καλύτερο του παιχνίδι με την μπάλα να είναι πραγματικά πόρνη και η ομάδα μας χαιρέτισε το ΟΥΕΦΑ αφήνοντας όμως σε όλους μας υπερηφάνεια για την παρουσία του ΠΑΟΚ, που όμοια της είχαμε πολλά χρόνια να δούμε και ουδεμία σχέση είχε με τις πρόσφατες προηγούμενες. Περνώντας στον θεσμό του κυπέλλου Ελλάδος, η ομάδα φτάνει στα ημιτελικά αποκλείοντας παλικαρίσια τον ολυμπιακό με τα ελικόπτερα και τα φορτηγά μεταφορών και αντιμετωπίζει την αεκ σε ένα διπλό αγώνα. Από το αποτέλεσμα που παίρνουμε στο πρώτο ματς 0-0 μέσα στην Αθήνα, στην Τούμπα στήνετε μια γιορτή αλλά από τους παίκτες μας και το προπονητικό τιμ δεν ήρθε κανείς και ο ΠΑΟΚ χάνει το εισιτήριο του τελικού με ήττα μέσα στο σπίτι μας, κάνοντας εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο της ομάδος να νιώσει τεράστια θλίψη και μέχρι και σήμερα να μην έχει ξεπεράσει την στεναχώρια που η ομάδα μας δεν κατάφερε, ενώ έφτασε τόσο κοντά, για ακόμη μια χρονιά να πάρει έναν τίτλο που τόσο πολύ τον έχει ανάγκη ο λαός του ΠΑΟΚ. Τέλος φτάνοντας στην λήξη της φαρσοκωμωδίας που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα, με τον ΠΑΟΚ να τερματίζει τέταρτος με σαράντα οκτώ βαθμούς, που σε σχέση με πέρσι τέλειωσε στους εξήντα δυο βαθμούς και έχοντας κατακτήσει την τρίτη θέση στην βαθμολογία, ξεκινάει η άλλη γελοιότητα των πλέι-οφ. Εκεί η ομάδα μας κάνει την μεγαλύτερη συγκομιδή βαθμών αλλά χάνοντας στα παιχνίδια της Αθήνας με κατεβασμένα τα χέρια παικτών και προπονητή, μένει μόνο με την έξοδο στην Ευρώπη στον θεσμό του ΟΥΕΦΑ.
Κλείνοντας να πούμε συνοπτικά ότι η ομάδα σε σχέση με πέρσι είχε καλύτερη παρουσία στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα χειρότερη. Στον θεσμό του κυπέλλου δεν φτάσαμε στην κατάκτηση του και έτσι η χρονιά κρίνετε μέτρια ως προς την παρουσία μας στις ελληνικές διοργανώσεις.
